Istanbul, baby!: Istanbul met ♥Stijn♥

De laatste weken zijn gewoonweg voorbij gevlogen!
Na Cappadocia, bleven er naar maar 3 dagen over in Istanbul, met heel veel werk, dingen in de dienen... En dan was het huiswaarts voor Kerstmis! Ik ben er zonder kleerscheuren geraakt, 3x hoera voor Zaventem, want ik ken er genoeg die in andere luchthavens (Charleroi, Parijs, Amsterdam...) vastzaten. Zowat alle andere Erasmusers hebben problemen gehad om thuis te geraken, ik dus ook niet. Zelfs de bagage, die al dagen vertraging opliep, was mooi op tijd, ik had het in een klein halfuur, hoe het dus hoort, en volgens de mevrouw van de informatie was dat de eerste keer die dag dat ze hoorde dat het zo rap was. Oh, en die dag was ook de minst erge dag.
En dan dus thuis zijn, ach, thuis is toch zo leuk! Ook al begon ik Istanbul onmiddellijk te missen, het deed goed van in mijn huisje te zijn, in Brugge, en van iedereen weer te zien...
Een geslaagd kerstfeest later, en een paar dagen druk rondhollen van het ene naar het andere, zit ik alweer op het vliegtuig richting Istanbul! En deze keer niet, alleen, ik word begeleid door niemand dan mijn liefste!

En zo gebeurde het dat ik nog eens heel Istanbul kon bezoeken, maar deze keer met Stijn!
Voor het vertrek zijn we alletwee goed verkouden: niezen, snuiten, hoesten... Met de handbagage vol medicate, van ibuprofen over hoestpilletjes tot neusdruppels.
We komen toe in de luchthaven om 18u, en moeten dan nog de bus nemen naar Taksim... Dat traject varieert wel wat: van Taksim naar de luchthaven heb ik er al eens 30min overgedaan, omgekeerd al 1u45. Afhankelijk van uur van de dag, dag van de week... Of van bepaalde speciale gelegenheden. En we hadden wel de slechte dag uitgekozen om de bus te nemen. We zijn geland op Oudejaar, hét feest in deze tijd voor de Turken, omdat zij Kerst niet vieren. En waar beter de overgang van Oud naar Nieuw vieren dan in hartje Istanbul!
Daardoor dus 2u filerijden, en half snoezen in de zetels van de bus. Om te beginnen hadden ze ons wel op de bus gelaten, hoewel er geen plaats meer was, wat betekent dat Stijn op de zetel van de begeleider helemaal vooraan zat, en ik tussen hem en de chauffeur in de gangpad; 't is eens wat anders!
Toegekomen op mijn kot, is het al 21u. We zijn moe, half ziek, en vooral uitgehongerd... Alles afsmijten, ff bekomen, en we gaan een kumpir eten. Istiklal, dé straat bij uitstek om Oudejaar te vieren, zag echt zwart van het volk. Het was nagenoeg onmogelijk om door te stappen zonder half omver gelopen te worden.
Eens daardoor, gaan we rap verder naar de Galatabrug, waar ik zo het idee had dat er wel een mooi zicht moest zijn op welk vuurwerk dan ook. En wat voor vuurwerk! Heel de brug is omgeven door vuurwerk, dichtbij en verweg, echt prachtig!

Na een geslaagde overgang, zijn we toch maar vroeg gaan slapen: nog half ziek en moe van de reis wilden we toch wat uitrusten; 't was een mooie rustige oudejaar:-)
De volgende twee dagen zat er voor mij niets anders op dan toch een beetje te leren want maandag had ik mijn eerste final exam. Het idee was: eerst leren en binnenblijven, en vanaf dinsdag lekker gezond de toerist uithangen. Niet dus. Leren, check, examen afleggen, check, binnenblijven, check, gezond zijn niet... Die Belgische microben bleven ons in Turkije teisteren! Dus gingen we dan maar half ziekjes op stap. Eerst stop, toch nog 'n beetje binnen: de Grand Bazaar! Beetje rondlopen en ons laten aanspreken door de winkeliers, die steeds maar denken dat we Spaans of Italiaans zijn! Met z'n tweetjes is het daar héél gezellig slenteren!

Er was daar zo'n kerel die me een backgammon wilde verkopen voor 90 lira. Ik had er al zulke gezien voor 15 lira, dus ik lach hem natuurlijk vierkant uit, zeggend dat ik dat al ergens anders had gezien. Hij vraagt zoiets aan zijn collega (in het Turks) en die antwoord on lira, wat dus 10 lira is. Wanneer ik zeg dat ik dat verstaan heb, stond de verkoper te kijken met z'n mond vol tanden, hij gaapte ons aan terwijl we wegloopten, moehaha! Jammer voor hen als je het toch verstaat!
Daarna lekker meatballs gaan eten, en onder de grond naar de cisterne! Lekker spooky (en heel ongezonde lucht). Wat ik daar de vorige keer als had gespot, was een scene om typisch Ottomanse foto's te laten trekken, en dus lieten ook wij ons verleiden om op de troon te gaan zitten, zie hier het resultaat!

Uiteindelijk geraken we nog in de Blauwe moskee: ik was er nog nooit binnengeweest! Steeds was het gesloten wegens het gebed... Het speciale aan de Blauwe moskee is dat hij 6 minaretten heeft, en dat de enige andere die dat had in de tijd dat hij werd gebouwd, die in Mecaa was. Bij het bouwen ervan, was er dus veel kritiek. Die werd teniet gedaan doordat de Sultan dan een nieuwe minaret liet bouwen aan die in Mecca. Daarbuiten is het wel een mooie moskee, maar volgens mij is het de lange rij die er in de zomer staat niet echt waard. Dat denk ik misschien om dat ik al tonnen andere moskees had gezien, waaronder deze die de mooiste van Turkije wordt genoemd (en van dezelfde architect als de Blauwe moskee).

In de blauwe moskee: het ziet er niet zo blauw uit precies!

Die avond weer doodmoe en beetje zieker naar huis...
Dag twee van de bezoekjes: Haghia Sofia, Topkapi Paleis en het museum voor moderne kunst. Ik had die alled drie al eens gedaan, maar het is best wel fijn van ze nog eens met z'n tweetjes te doen!

De Hagia Sofia

Een zicht van boveaan op alle lampjes die tot beneden hangen

Wat ik in Topkapi nog niet had gedaan, was de Harem... Dat is naar het schijnt het mooiste deel, en natuurlijk moet je er extra voor betalen. 20 lira ingang voor Topaki, 15 lira extra voor de Harem, afzetters!
Al bij al was het de moeite, want daar zijn toch wel de best onderhouden kamers!

De harem: de vertrekken van de Moeder-koninging

Zicht van het Topkapi paleis, met in de verte de Galatatoren.
Mijn huisje moet daar ook ergens zijn.

Het waait, daarboven!

En dan het museum voor moderne kunsten: een vreemd museum, waar er sinds de vorige keer dat ik er was geweest (ergens in september) heel veel veranderd was! 't Is grappig van er rond te lopen en er de vreemde kunst te bewonderen en is een mooie afsluiter van nog een dag!

Conclusie: die avond ben ik nog 'n beetje zieker, yeeeuy!
Dag drie van de bezoeken (en al de laatste dag... De tijd vliegt als het leuk is!): Miniaturk! Zelfde concept als Mini Europa, maar dan over Turkije! Stond in het boekje onder het onderdeel "te doen met kinderen" wat zoveel betekent als plezier verzekerd! Zoals ik hier op een paar plaatsen al had gezien, zetten ze in Miniaturk ook graag toeristen af: er staat dan op één boord "beş lira", en op die eronder "TICKETS 10 TL". Beş is vijf, maar wie geen Turks kan, betaalt maar meer...

Liefje bij de blauwe moskee

Op de valse brug tussen de twee continenten, met in de verte de Blauwe moskee
en Haghia Sofia

Miniaturk was dus echt leuk! Het enige jammere is dat er maar weinig uitleg stond bij de gebouwen, dus als je ze niet kent, dan sta je daar maar te staan... Gelukkig dat ik al veel in Turkije heb gereisd, en dus veel herkende! Hier een klein impressie: Het echte gebouw versus de miniatuur!