Zoals jullie misschien gemerkt hebben, ben ik de laatste tijd meer in Istanbul en gaan mijn post meer en meer over cultuur, gewoontes...
De laatste twee weken was ik bijna constant in Istanbul, op één dagje Edirne na, en ik heb heel vaak met mensen gepraat, al dan niet Turk, en ik kan ook veel meer observeren.
Daarom wil ik jullie nu graag wat vertellen over de vrije meningsuiting (onder andere persvrijheid) en het leger.
De vrije meningsuiting dus. Het is iets dat hier niet bestaat. Best vreemd voor mij, want ik ben het zo gewoon. Het punt is dat het verboden is zowel Atatürk (zie post over hem, voor wie wil; het is de stichter van de republiek van Turkije) als om het Turks-zijn op één of andere manier te kritiseren. Iets negatiefs over Atatürk, en je riskeert een boete/gevangenisstraf. Wat de kranten betreft, die mogen niet zeggen wat ze willen. Er is zo'n instantie die zich bezighoudt met kijken of de kranten niet te anti-Turks (en dus ook anti-regering) zijn. Als je iets publiceert dat Turken, Turkije of de regering durft te bekritiseren, riskeren ze de krant te sluiten, en kan de journalist in kwestie een serieus gevangenisstraf krijgen.
Turkije heeft een geschiedenis van militaire coup d'états, waarbij de militaire macht vindt dat het niet meer goed functioneert, en dus maar een coup pleegt. Tijdens deze tijden (en dus vooral tijdens de jaren '80), zijn er zelfs enkele journalisten vermoordt geweest omwille van hun publicaties. Ik verwijs ondertussen ook terug naar de film Babam ve Oglum, waarin het hoofdpersonage een hele tijd in de gevangenis martelingen moet ondergaan omdat hij lid was van een Turkse anarchistische krant.
Wat Atatürk betreft: Youtube is tijdens ik denk twee jaar ontoegankelijk gemaakt in Turkije, omdat er een filmpje over Atatürk te zien was waarin hij gaysex had... Zo zijn er nog sites die iets verkeerds hebben gezegd die geblokkeerd zijn in Turkije, en ik dacht dat dat enkel in China en zo gebeurde... Het punt is, we moeten op onze woorden letten hier.
Ik bedacht dat heisa zoals deze rond Wikileaks en Julian Assange. Hij zou hij al lang in de bak zijn gevlogen wegens on-Turksheid!
En over Turksheid gesproken, laten we het hebben over de militaire dienst. Hier is het nog altijd een verplichting, en erger nog, je hebt geen alternatief. Je moet je militaire dienst doen en je hebt geen recht op een sociale dienst in plaats daarvan; dikke pech voor de pacifist. Wie hogere studies doet moet maar 6 maanden gaan, voor de rest is het geloof ik 15 maanden, das niet gering.
Wie écht niet wilt, heeft nog één alternatief: 5 jaar in het buitenland werken, en 10 000 euro betalen. Het is geen alternatief voor de middenklasser, want 10 000 euro is een pak geld voor de gemiddelde Turk.
Eens dus in de dienst, is het niet wat we in België hadden. Het is oorlog. Ze worden gedwongen om 5u op te staan en te marcheren heel de dag lang. Vaak worden ze op gevaarlijke oorlogsgebieden geplaatst in echte gevechten, na een paar maanden mogen ze er al tegenaan gaan. Veel jonge mensen sterven dan op het slagveld, 18 jaar oud...
Verder praktijken waar ik tot nu toe van hoorde: je vier dagen aan een stuk op wacht zetten, zonder dat je mag slapen (wie slaapt, sterft waarschijnlijk door een aanval), en héél veel homoseksualiteit.
Vandaag ging het daarover: homoseksualiteit binnen het leger. Blijkbaar hadden de 6 andere meisje met wie ik daarnet iets was gaan drinken een documentaire gezien daarover.
In Turkije, zoals in het oude Rome, is er een onderscheid tussen wie de daad uitvoert, en wie onderworpen is. De mannen die worden verkracht worden gezien als onderdanig; zij zijn al vrouwen, en zij zijn de homoseksuele. De mannen die de verkrachting (want vaak is het niet met toestemming) uitvoeren, zijn de homoseksuele en worden heel slecht bezien. Zo zei één van hen: "ik voel me zoals veel vrouwen zich moeten voelen: gewoon een gat dat gevuld kan worden".
Uiteindelijk is het doel van deze militaire dienst niet te leren hoe je alles moet uitvoeren, maar om te tonen dat je klaar bent om te lijden en te sterven voor je vaderland. Echte vaderlandsliefde moet je kweken! Nodeloos te zeggen dat de meeste mannen eerder gebroken terugkomen van zo'n dienst: ze hebben vrienden zien sterven, zijn verkracht geweest, hebben andere mannen moeten doden... Je zou voor minder aan post-traumatische stress lijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten