Izmir - Pamukkale - Ephesus

Okay, na de vorige post ben ik nu écht op weg!
Om te beginnen dus Izmir, een grote stad aan de zee, vooral bekend om zijn klok, en das ook echt alles wat er te zien valt (en het is nog veel kleiner dan gedacht ook)... Het stond op ons programma omdat het een must-do is, eerder dan iets dat we écht wilden zien, en 't is een goede starthaven om de rest van Turkije te bereiken.

Dus: een nachtje bus. Verrassend beter dan de vorige twee; ik begin het echt te leren dat slapen op de bus. 'T is zo erg dat als we 3u bus hebben, ik direct wil slapen als ik nog maar zit. Ik word hevig geconditioneerd!

Gek doen met de "Guide du Routard" die ons overal heen loodst!

Het zicht op de citadel met mezelf, Delphine en Thomas!

En dan dus ontbijt langs de zee (geen strand, jammer) bezoekje aan de horloge en de citadel die een mooi zicht op de stad zou moeten bieden. Het zicht is op lelijke appartementscomplexen of huizen die volledig bouwvallig zijn. De site ligt er zelf verlaten bij ('t is november, er is hier geen toerist te bekennen) en dus doen we dan maar de wandeling naar beneden.

Dàt was pas de moeite; van een cultuurschok gesproken. We werden overal nagekeken omdat we de toeristen waren (ooh neen, een blond meisje!). De mensen poseerden gewillig op onze foto's en de jongetjes voetbalden in de straat. We zijn vervolgens het grootste crapuul ooit tegengekomen, volgens ons toekomstige terroristen of zo, 't kan niet anders... Het profiel? Vier gastjes die met van die bommetjes spelen, en als we passeerden (Delphine had ze wel 'n beetje uitgedaagd) begonnen ze ermee naar ons te gooien, en dan met stenen en zelfs stukken glas. Echt ansgtaanjagend want 't kwam nog gevaarlijk dicht bij ons.
De leeftijd? 2-6, zoiets. Kleine kindjes die eens opgejut helemaal agressief was. Thomas was nog zo vriendelijk ons (we reizen nu mee met Delphine en haar Franse vriendin Anaïs; ik moet weer Frans spreken!) "PAS OOOP" na te roepen eens we de straat uit waren. Wij natuurlijk gillen en als gekken weglopen. Ha.ha.ha.
Verder hebben we op een terrasje waar er geen enkel toerist zat. De prijs voor een thee: 50 kurus; 25 cent. Voor een cola: 75 kurus (37,5 cent).
En dan nog een beetje luieren en zo, en richting Pamukkale! We komen er om 12u toe, hotel was, tjah, 't leek eerder een motel met de kamers die allemaal op een balkon uitgaven. Geen warm water; douche te midden de badkamer zonder afsluiting; water liep maar zachtjes... Maar we hadden een bed! Goe nachtje slaap, en dan naar de kalkwarmwaterbaden.

Echt teleurstelling. 't Is prachtig maar aangezien 't geen zomer meer is, mochten we er niet meer in zwemmen. Dat was suuperjammer, want het weer liet het echt toe en wij waren al in zwempak en al. Dus dan maar een lekker lui dag en richting een zwembad met termen en modderbaden. Ook niet meer onderhouden; we konden dus niet zwemmen of niets. Maar ik lieg niet als ik zeg dat het echt van een andere planeet lijkt te komen. Je waant je op een sneeuwtapijt terwijl je in werkelijkheid op warm water loopt (en de schoenen moeten af, wat het nog bevreemdender maakt). Dus terug naar Pamukkale, en dan maar de bus ophoppen naar Kusadasi waar we nu zitten. Morgen bezoeken we Ephesus, dat gedomineerd wordt door een gigantische Romeinse site (die ze hier in overvloed hebben).
Intussen heb ik Ephesus al achter de rug. Tussen de lange ritten met de bus, de late aankomsten in het hotel, slecht internet en vooral de vermoeidheid, heb ik nog maar nauwelijks tijd gehad mijn pc aan te steken, laat staan te bloggen of iets te publiceren.
Nu zitten we op de boot naar Santorini! Terug naar het prachtig paradijs van witte huisjes met blauwe daken waar je onmiddellijk goed gehumeurd bent. Intussen dus al Ephesus, Marmaris en Rhodos gedaan.

Ephesus was mooi, weer een site, zoals zoveel, middelmatig theater als je die van Aspendos bijvoorbeeld, twee weken ervoor hebt gezien! Maar wat zeker niet te missen was daar is de bibliotheek. Met een prachtige bewaarde fasade die je bereikt door enkele trappen op te lopen en bewaakt door drie indrukwekkende beelden ben je onmiddellijk onder de indruk. Het zicht van ietsje verder en ietsje hoger liegt er ook niet om, dat gebouw moet in zijn tijd echt een pareltje zijn geweest dat tonnen wijsheden bezat. Het kon naar het schijnt matig concurreren met de bibliotheek van Alexandria.

Gözlemes in een Tarzan-achtige hut, tussen de kippen en andere
diertjes!

Verder een grappig dag: het heimelijk plukken van madarijnen, gratis vervoer in een enorme toeristenbus (dat overigens leeg was) nadat we met drie (kortgerokte) meisjes eens lief kijken van een grot naar de site, onze eerste maltijd op basis van Gözlemes (pannenkoeken die ze vullen met kaas, vlees, groenten...), heel wat slappe lach, het spelen van Trivial Pursuit op de iPhone (echt onfair, alles in 't Frans, pff!)... We houden ons goed bezig! We zagen ook het mooie stadje van Selcuk (juist naast Ephesus) en konden zelfs een beetje genieten van Kusadasi, een grootstad waar ons hotel gelegen was en dat veel schattiger bleek dan we dachten).
Het geluk was grote tijd aan onze zijde: het bestellen van een bus voor "8 PM" om 7u 's ochtends, en het krijgen van tickets voor 8 AM (maar toch nog kunnen wisselen), het verliezen van een handtas (én terugvinden), de juiste mensen op het juiste moment tegenkomen die ons helpen om prachtige dingen (of veel goekoper) te zien. We hebben een gouden vakantie! We liggen steeds achterover van de vriendelijkheid van de Turken (en nu ook de Grieken) die je met alles helpen en soms zelfs ruzie beginnen te maken om jou het best mogelijk te kunnen dienen zonder dat ze er een cent aan verdienen. Eigenlijk wel erg dat we vriendelijkheid en behulpzaamheid zo weinig als vanzelfsprekend beschouwen in België (en Frankrijk).
See you later, aligators!