Antalya

Na Bodrum, jawel, een weekendje Antalya. In de voorbije drie weken ben ik waarschijnlijk 6 dagen thuis geweest; het Erasmus leven is toch zwaar soms;-)
In ieder geval: omdat we volgende week (vanaf de 8ste) midterm examens hebben, is het nu de laatste kans om daarvoor nog eens te genieten van het mooie weer van het zuiden en goe te ontspannen in het warme Antalya.
Omdat het vliegtuig toch wat duur is en de treinverbindingen hier oerslecht zijn, is het aangewezen de nachtbus te nemen voor zo'n afstand. Vertrek om 20u30, en dan naar een verzamelplaats waar de tweede bus met 2u vertraging vertrok, om 23u30. Aankomst aan het hotel om 11u, en dan direct een hele dag om van te genieten! De bus was voor een Turkse nachtbus echt luxueus. Brede stoelen die confortabel zitten en ver achteruit kunnen, warm genoeg, én service tussen door met thee, koffie, cola, fruitsap en water. Oh, en ook koekjes bij het vertrek en een sandwich als ontbijt.
Voor de heenweg, echt nog een rustig bus, de helft van de plaatsen waren niet bezet dus kon ik over twee zetels gezellig liggen!
En nu zit ik op de terugweg (nog meer luxe: internet in de bus!) en is hij vol (ieder plaatje is echt bezet): dit wordt een helse nacht!
De heennacht sliep ik al niet zo heel goed omdat je toch ieder halfuur wakker wordt omdat je slecht ligt, maar nu zal het lawaai ook wel niet helpen. Nu, morgen heb ik toch geen les dus kan ik thuis lekker uitslapen!
Maar nu Antalya! Natuurlijk was het geen luilekkere vakantie voor mij, het gaat er eerder om alles te bezoeken wat er te zien was!
Antalya is op zich een echt lelijke stad met veel appartementsgebouwen, veel verkeer... Geen mooie gebouwen, monumenten of straten. Het centrum, een klein doolhofje straten, is daarentegen wel echt mooi. Alle huizen zijn gerenoveerd in typisch Turkse stijl en het het is betalend om er met de auto in te rijden, wat het heel rustig maakt. Op iedere hoek is er wel een verkoper van tapijten of fake goederen, maar das gewoon typisch in Turkije algemeen!

De stad is gebouwd aan de zee, op de rand van een klif van bruin-rode rotsen, met een prachtige met bergen omringde baai!
Vanuit Antalya zijn er ook nog meer prachtige dingen te bezichtingen. Jammer genoeg is er niets op minder dan 20km en zijn de verbindingen heel slecht (genre 3x overstappen en dan nog een paar km stappen) of bestaan ze gewoon niet. Het beste is dus van met een maatschappij of met een taxi te gaan. Taxi dus! Want de maatschappijen zijn nauwelijks actief in het laag seizoen. We vonden eentje die sympathiek was en ons nog een goede prijs aan kon bieden. Hij kon nauwelijks Engels waardoor hij ons niet lastig viel, en liet ons ook echt ons ding doen "tamam, blijf maar zo lang je wilt". Het plan was van op dag 2 de prachtige watervallen van Kursunlu en Duden te doen, en de volgende dag Termessos, een antieke site. Tussendoor wilden we nog een beetje de oude stad bezoeken, wat rondslenteren...
Uiteindelijk hebben we gewoon in één dag die drie gedaan, van 8u30 tot 15u30 en ik kan alleen maar zeggen dat het de moeite was.

De Kursunlu-watervallen, te midden van de natuur

Bij de eerste watervallen, volgens het boekje zwart van het volk in de zomer, waren we bijna heel de tijd alleen in een landschap dat recht uit een sprookje kwam. De foto's spreken hier wel voor zich!
De volgende waterval was was toeristischer, niet zo heel mooi hoewel veel indrukwekkender qua snelheid, maar das ook al. Ik kan er ook lang achteren door lopen in een soort grot, lekker spooky!

De Düden-watervallen

Daarna Termessos dus, een antieke site maar god, wat was dat mooi! Gebouwd tot op 1000m hoogte en verspreid over een heel berg lagen er heel wat verschillende dingen: een theater, een paar tempels en een enorme necropolis. Sites bezoeken in Turkije is alvast voor de moedigen want er zijn niet echt paden waardoor je soms moet klauteren. Afbakeningen aan afgronden kennen ze evenmin en de meeste dingen kan je ook gewoon betreden, op en rond lopen...



Maar wat Termessos vooral zo speciaal maakte was de natuur waarin het gebouwd was: een ondoorgrondbare berg met veel rotsen en veel ruwe beplanting. Voor wie genoeg energie had, kon je tot op het hoogste punt klauteren. Natuurlijk waagde ik me erop, en ik kan fier toegeven dat hoe onhandig ik ook ben, ik er slecht met een paar schrammetjes van de doorns van afgekomen. En het was de moeite! Het zicht strekte zich tot op de baai die een 30-tal kilometers verderop lag. Beelden zeggen hier meer dan woorden!

Het theater van Termessos

Het zicht bovenaan de site van Termessos. Je voelt je er even ver weg van alles!

Het theater van Aspendos

Dag drie: Aspendos en Pergé. Aspendos staat vooral bekend om zijn mooi theater, naar 't schijnt het mooiste van Klein-Azië, en Pergé is een grote site met  heel veel kolommen die nog nagenoeg intact of met een beetje lijm weer in elkaar werden gestoken. Beide de moeite! Het theater was ongelooflijk goed bewaard, zo goed zelfs dat er soms nog optredens worden gegeven! Stiekem zijn we zelfs tot bovenop geklommen, waarschijnlijk verboden, maar ach... In dit prachtig theater worden er in de zomer nog concerten gegeven voor de toeristen, alleen jammer dat die in oktober niet meer doorgingen.

Pergé was... anders. Heel veel kolommen die na een tijdje allemaal wel dezelfde leken, maar de hoofdstraat leek echt nog goed bewaard met de winkeltjes aan beide kanten en de kolommen in het midden! Van boven weer een prachtig zicht, en na een kleine klim (waarbij we een schildpad en wilde koeien in het gewas tegenkwamen) konden we dus een overzicht zien van heel de stad! Veel beter dan van dicht de onderdelen te zien, vond ik toch!

En nu dus, doodvermoeid, terug naar Istanbul! Benieuwd of ik wat slaap heb op deze overvolle bus.