Cultuur, eten en drinken

Alweer een weekje voorbij, en er is hier zoveel te doen!
Aangezien Istanbul de culturele hoofdstad is van Europa, en omdat het zo groot is, is het onmogelijk hier stil te zitten. De lessen en de dagelijkse fitness (we proberen fit te worden!) slorpen al genoeg tijd op met het huiswerk dat we krijgen, maar iedere dag is er toch iets nieuws!
Zo was er onlangs Bill Clinton aan onze unief (die heb ik gemist...) en vanmiddag kwam Naom Chomsky hier een spreekbeurt geven ter ere van een conferentie over vrije meningsuiting. Ik heb geen plaats kunnen bemachtingen, maar hoorde achteraf dat er een simultane vertaler in het Turks vertaalde, waardoor je Chomsky zelf niet hoorde (en ik moet toegeven dat mijn Turks niet goed genoeg is om zo'n uitgebreide voorstelling te verstaan).
Voor de rest is er hier nu Jazz festival, we zijn daardoor ook naar een oude Franse film geweest (une femme est une femme) die alles behalve cliché was. Andere gelegenheden hier zijn tonnen exposities, de toeristische dingen, vreemde cafeetjes, lekkere dessertrestaurantjes, optreden...

Van het Topkapi paleis naar moderne kunst waar we niets van verstaan, ze hebben het hier allemaal!
Het Topkapi paleis, één van de toeristische hoogtepunten van Istanbul, heb ik intussen gedaan, tijdens het blitsbezoekje dat Evelyne me bracht. Ik vond het zeker de moeite waard. Echt een luxueuzer paleis kan ik me niet indenken. Er zijn zodanig veel kamers dat ik het gevoel heb dat niemand er ooit zijn weg kan kennen. De typische versiering hier, is met heel wat goud en tirlantijntjes, het doet me een beetje denken aan de barok, alles lijk een beetje overdaan. Hoewel het er soms wat over is, kan het ook af en toe best wel mooi uitkomen en iets majestueus uitstralen.

Wat me hier dus onder andere ook goed bezig houdt is de overvloed aan lekker eten en vooral de desserts. Ik probeer alles te proeven! Zo kan ik tenminste meepraten als mijn Turkse vrienden eens over een Turkse specialiteit babbelen. De traditionele baklava's, om te beginnen, het is niet echt mijn ding, maar ze waren best wel lekker! Deze met chocolade zijn dan weer hemels. Ieder zichzelf respecterend restaurantje, heeft dan ook een deftige sectie met heerlijke desserts. Pizza aan 7 euro, en we eten nog even de lekkerste chocoladensouflé, of we gaan even ergens anders om een heerlijke pizza met chocolade en aardbeien gaan eten (een echte topper!). Vandaag was het eerst eten aan 5 lira (ongeveer 2,5 euro) en dan de lekkerste profiterollen van Istanbul; overgoten met een massa aan chocolade hebben ze hun naam echt wel verdiend. Gelukkig dat ik me aan het sporten heb gezet, denk ik zo!
Hoogte punt van de week: het ontdekken van de voor mij meest gezellige plaats in Istanbul.
Tegenover de pitazaak met pita's en durums aan 1,5 lira (75 eurocent), is er een gezellige bar, als je de trappen opgaat. De inrichting is een mengeling van oude zetels, veel te hoge tafel en stoelen, de muren hangen vol met oude poster van The Beatles, Deep Purple, The Who, Led Zeppelin, of met oude platen, en gitaren, en de muziek is op het ene verdiep rustige softrock, en op de andere speelde er een concert van Deep Purple op een kleine tv. De prijzen voor de drank zijn er erg schappelijk naar Turkse normen (hoewel het eten hier spotgoedkoop is, is de drank en vooral de alcohol duur) en de sfeer is superrelax.
Mijn tweede favoriete plaats is een coktailbar met, alweer, vrij goedkope cocktail. Aangezien Istanbul heel erg dicht bevolkt is, hebben ze de neiging alles te stapelen in appartementsgebouwen, zo ook de bars en café's. Zo komen we dus op de derde verdieping van één van die "appartementen" terecht in een cocktailbar waar ze je gewoon vragen "wat je graag hebt van smaak". Je antwoordt, en ze maken iets waarvan ze denken dat je het lekker zal vinden. Ik denk dat als je het niet mag, je het gewoon terug mag geven, en ze wel wat anders maken, want ja, de Turken zijn hier nogal relax. Het is geen probleem om nog een uur te blijven zitten als je ergens iets gegeten of gedronken hebt. Was het maar overal zo:-)